Denkend aan natuurlijke speelplekken zie ik…..
-
plekken waar ruimte is voor verschillende spelsoorten, van rustig voor je uitkijken tot rennen en klauteren, van zoeken naar wormen tot bouwen van hutten.
-
een avontuurlijk terrein door toepassing van beplanting en hoogteverschillen waardoor er afwisseling ontstaat tussen open plekken en beschutting, zon en schaduw, warm of koel.
-
plekken die ontstaan vanuit een samenwerking; In de planvorming werk ik graag samen met de eindgebruikers; de kinderen. Maar ook pedagogisch medewerkers, leraren, ouders en omwonenden kunnen mee-ontwerpen, bouwen en beheren. Zo ontstaan er nieuwe contacten en een plek die van iedereen is en waar iedereen zich thuis voelt.
-
plekken waar ook voldoende uitdaging is voor kinderen met een beperking, waarbij ruimte is voor samenwerking.
-
verandering met de tijd, met een goede vaste structuur en voldoende los materiaal ontstaat ruimte voor eigen invulling. De fantasie van kinderen is eindeloos; een boomstam kan de ene dag een schip zijn en de volgende een beer.
-
plekken die passen in hun omgeving, zowel qua vormgeving als beplantingskeuze; ik kies zoveel mogelijk voor inheemse beplanting, passend bij de grondsoort waardoor de plek ook aantrekkelijk wordt voor dieren, van vlinders en bijen tot egels en vogels.
-
daarnaast mag er in elk seizoen wat te beleven zijn; of het nou zachte blaadjes, vrolijke bloemen of lekkere vruchten zijn. Alle zintuigen mogen worden geprikkeld (ja, ook met prikkels…)
-
plekken die met aandacht beheerd worden, met een team van vrijwilligers onder leiding van een ervaren hovenier.